ที่รัก..."สายน้ำรินไหลที่ขอบฟ้า"
เธอถามว่า ..."เป็นเช่นนั้นได้หรือไร"
ฉันยิ้ม....ปล่อยให้เธอคิดเพ้อไป
ลูบผมละไม จับมือ...มองสบตา

ที่รัก..."พระจันทร์เล่นสายรุ้ง"
เธอยิ้มจรุง....หาสายรุ้งบนฟ้า
เป่าเมฆามองหาจันทรา
มีแต่สกุณาบินกลับรัง

สายน้ำยังคงรินไหลเอื่อยเอื่อย
ลมพัดเฉื่อยเฉื่อย....ฉันนอนเอนหลัง
หนุนตัก... ดั่งฝัน....ตกในภวังค์
กลิ่นน้ำหอมประดังทุ่งกุสุมา

ใบไม้ทยอยหล่นตามลมไหว
ดอกหญ้าไถลเอนซ้ายเอนขวา
เธอค่อยค่อยโน้มตัวลงมา
บอกให้ฉันหลับตาตราบฟ้าอรุณ

ลมโชยชื่นสายน้ำมิไหลคืนผ่าน
เนิ่นนานแสนนานดังเวลาหยุดหมุน
ดวงตาพริ้มซาบซ่านด้วยการุณย์
ชระมุ่นประหนึ่งนุ่นชิดกายา

จุมพิตแสนหวานปานน้ำตาลผสม
สัมผัสลมหายใจไร้ปรารถนา
พิสุทธิ์ประดุจแสงอาทิตยา
ด้วยรักที่ผ่านมา....แทนคำขอบคุณ

พระจันทร์ สายรุ้ง สายน้ำ ที่ขอบฟ้า
รักย่อมพัดพาผสมด้วยไออุ่น
ทุกสิ่งเป็นไปได้เพราะรักเจือจุณ
ดั่งโลกหมุนให้เรามาเจอกัน