ท้องฟ้าสีแดงยามตะวันสาดแสง
ทุกหัวระแหงแจรงแกว่งรวงผล
ทุ่งท้องนาสีทองผ่องอำพน
ใยขาดคนถือเคียวเทียวเกี่ยวเคียง

สุดขอบฟ้าทอดสายตาหาจอมขวัญ
ดวงตะวันอ้อมข้าวพราวเฉวียง
ถึงฤดูชูเรียวเปลี่ยวประเดียง
กู่สำเนียงร้อยระเรียงเพียงเดียวดาย

เก็บดอกไม้ที่เธอชอบรายรอบไว้
สู่สวรรค์วิไลล้ำย้ำเฉิดฉาย
ยามอรุณอุ่นผสมลมโชยชาย
โปรยกลิ่นหอมทักทายหมายภิรมย์

หลับตานอนพักผ่อนเถิดที่รัก
แล้วหนุนตักของพี่พลีสุขสม
กล่อมขวัญเจ้าให้หายเศร้าคลายทุกข์ตรม
จูบเพียงลมวาดวิวาหมงคล

อยู่แห่งไหนที่ใดในโลกนี้
จะมีเธอทุกที่ทุกแห่งหน
ยังชิดใกล้ฝังในดวงกมล
วันผ่านพ้นมิหยุดดล...คิดถึงเธอ