มองฟ้ายามเย็นเห็นรพีรอนรอน
รัตนากรงามงอนตอนอ่อนแสง
คำสัญญาเคยให้ไว้ไยเปลี่ยนแปลง
ความรักคงจำแลงแห่งหนใด

บนหาดทรายรอยเท้าใครเคล้าเคียงคู่
รักเคยอยู่คู่ฟ้าชลาศัย
คลื่นคงซัดพัดรักล่องลอยไป
รักที่ใครเคยบอกไว้ไม่พบเจอ

เรือห่างไกลยิ่งดูยิ่งไกลห่าง
ทะเลอ้างว้างรางชางเสมอ
เหมือนความรักที่ฉันมีต่อเธอ
เพียงพร่ำเพ้อละเมอยังงดงาม

ว้าเหว่เวลาอาทิตย์อัสดง
แสนวิจิตรบรรจงเหลืองอร่าม
ระยิบระยับวับวับวามวาม
ดูงดงามวาวแววยามแพรวพราย

รักยังมีอยู่ที่ไหนสักแห่ง
ดังตะวันยอแสงจำแลงฉาย
บนผืนฟ้าพสุธาใต้ผืนทราย
ยังพริ้มพรายเว้นภายในใจเธอ