ฉันไม่รู้...ไม่รู้จะเอ่ยคำไหน
เท่าที่ใจพรั่งพรูและรู้สึก
หลับตา...คิดถึงใครคนหนึ่งแล้วนึก
รู้ไหม..ลึกลึกฉันรู้สึกเช่นไร

ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแผ่วแผ่ว
กี่คืนแล้ว..อยู่ดีดีน้ำตาก็ไหล
คงเพราะรัก..รักเธอมากเกินไป
หักห้ามใจไม่ได้เลยสักที

ฉันไม่รู้...ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ถึงรักเธอได้มากมายขนาดนี้
ยิ้มแรกนั้นยังฝันหาทุกราตรี
ดั่งนทีเลี้ยงฤดีชุ่มชื่นบาน

คืนนี้..มณีพราวพร่างกระจ่างจ้า
จะคงอยู่คู่ฟ้ากัลปาวสาน
ดังฉัน...จะรักเธอนานแสนนาน
วอนฟ้าดลบันดาลให้ฉันที

พรุ่งนี้...จะคอยเธอที่เดิมอีกครั้ง
และยังหวังด้วยกำลังใจล้นปรี่
ถ้ายิ้มให้แล้วยิ้มตอบด้วยไมตรี
จะบอกรักพรุ่งนี้คงไม่สายไป