ฟ้าหนอฟ้าแสนเหว่ว้าละเมอถึง
ใจเอ๋ยใจใฝ่รำพึงคะนึงหา
อยากจะลืมก็บ่ลืมติดตรึงตรา
ย้ำยังย้ำย่ำอุราทุกค่ำคืน

ข้างขึ้นแขเต็มตานภากระจ่าง
ยิ่งดูยิ่งอ้างว้างระทมขมขื่น
ผ่านมาแล้วผ่านไปไม่ยั่งยืน
เจ็บซ้ำซ้ำกล้ำกลืนไม่เคยจำ

จิบสุราชมจันทราพะงาเศร้า
สัตบรรณเร้ารัญจวนให้หวนพร่ำ
ดึกยิ่งหอมยิ่งตรมตรอมยิ่งระกำ
เพียงลมพร่ำร่ำรำเพยเอ่ยอำลา

คิดถึงหนอคิดถึงใจจะขาด
บุพเพสันนิวาสปรารถนา
หากเป็นคู่สร้างคู่สมร่วมกันมา
ขอบุญพาคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน

รัตติกาลราตรีนี้ช่างเงียบเหงา
มีเพียงเรากับกระต่ายลายบุหลัน
กระต่ายเอ๋ยหากเคยเห็นใต้เงาจันทร์
ฝากรักฉันในฝันถึงเธอ